طبق ماده 1035 قانون مدني، وعده ازدواج ايجاد عُلقه زوجيت نمي‌كند اگر چه تمام يا قسمتي از مهريه كه بين طرفين براي موقع ازدواج مقرر شده پرداخته شده باشد.
خواستگاري عبارت از اين است كه از زني تقاضاي ازدواج كنند.
خواستگاري عقد تلقي نمي‌شود و صرفاً يك نوع تقاضا براي امر ازدواج است و ضمانت اجرايي نيز ندارد و حتي اگر زن و مرد همديگر را قبول كنند و به اصطلاح نامزد شوند.
طلاق و ازدواج دو روي يك سكه‌اند؛ ازدواج در ديدگاه شرع و عرف به اين معنا است كه با يك عقد، مرد با اراده و اختيار همسر انتخاب مي‌كند و زن خود را به همسري و زوجيّت در مي‌آورد.
طبق ماده 1035 قانون مدني، وعده ازدواج ايجاد علقه زوجيت نمي‌كند اگر چه تمام يا قسمتي از مهريه كه بين طرفين براي موقع ازدواج مقرر شده پرداخته شده باشد، بنابراين هر يك از زن و مرد مادام كه عقد نكاح جاري نشده مي‌تواند از وصلت امتناع كند و طرف ديگر نمي‌تواند به هيچ وجه او را مجبور به ازدواج كرده يا از جهت صرف امتناع از وصلت مطالبه خسارتي كند.
از طرفي وقتي قانوناً هر يك از زن و مرد مادام كه عقد نكاح جاري نشده مي‌تواند از وصلت امتناع كند و طرف ديگر نمي‌تواند به هيچ وجه او را مجبور به ازدواج كند، چگونه مي‌توان راجع به سالن عروسي يا مهريه متعهد باشند لذا اين تعهد مرتبط با اصل عقد است و صرفاً در محدوده ماده فوق و ماده 1037 قانون مدني قابل اعمال است.
براساس ماده 1037 قانون مدني، هريك از نامزدها مي‌تواند در صورت به هم خوردن وصلت منظور هدايايي را كه به طرف ديگر يا ابوين او براي وصلت منظور داده است، مطالبه كند.
همچنين اگر عين هدايا موجود نباشد، مستحق قيمت هدايائي خواهد بود كه عادتاً نگاه داشته مي‌شود مگر اينكه هدايا بدون تقصير طرف ديگر تلف شده باشد.
منبع : فارس
